Regelmatig bemiddel ik als mediator in arbeidsconflicten. Bij arbeidsmediation gaat het vaak over samenwerkingsproblemen. Het doel is dan dat de collega’s weer duurzaam met elkaar verder kunnen. Ik beschrijf hier een casus waarin ik laat zien hoe ik werkvormen gebruik in de mediation en hoe dit bijdraagt aan ervaren, oefenen en verbeteren.
Daar zitten we dan rondom de tafel. Betty, Julia, mijn collega buurtbemiddelaar en ik. Er zijn de nodige spanningen tussen de dames. Beiden wonen boven in een portiekwoning. Ik heet hen welkom en leg de basis uit van waaruit buurtbemiddeling werkt: wij zijn onafhankelijk, neutraal, het gesprek is vertrouwelijk en u zit hier vrijwillig. ‘Ik zit hier helemaal niet vrijwillig’ zegt Betty. ‘Ik wil geen contact meer met haar.’ Betty is erg boos en kijkt Julia niet aan. Ook Julia kijkt vooral naar het tafelblad. WANTROUWEN En dat terwijl ze een aantal jaren als goede buur naast elkaar hebben gewoond. Wat is er gebeurd? Via een andere buur in het portiek hoorde Betty dat er sprake was van onderhuur bij Julia. Hierdoor werd Betty ontzettend boos. Haar dochter met baby wacht al twee jaar op een woning en door dit soort praktijken schiet het helemaal niet op. Op hoge poten is Betty naar de woningcorporatie gestapt om dit te melden. Julia vertelt dat dit als gevolg had dat ze zich voor deze onterechte aantijging moest verantwoorden. Ze heeft daar de nodige rompslomp door ervaren. Sindsdien wantrouwen de buren elkaar. Ze groeten elkaar niet meer en iedere kleine irritatie, zoals het niet op tijd naar beneden brengen van een vuilniszak, wordt uitvergroot. EN NU? Ik begin met wat het makkelijkst op te lossen lijkt. Een vuilniszak had gelekt met het naar beneden brengen. Julia had wel boven in het portiek opgeruimd maar de rest in het trappenhuis laten liggen. Hiervoor biedt Julia excuus aan ( begrip voor de situatie en erkenning voor Betty’s irritatie ). Je ziet op slag Betty ontdooien. Dit had ze niet verwacht. Ze draait haar stoel bij en kijkt Julia nu aan. En zo gaat het nog over het uitlaten van visite, klappende deuren, spulletjes in het portiek….. De dames zijn het er al gauw eens over hoe ze hier in de toekomst mee om willen gaan. De ergernissen en de boosheid zijn geuit. BEGRIP EN ERKENNING Inmiddels zijn de buren weer aardig tot elkaar gekomen. Eigenlijk staan ze er hetzelfde in. Dus nu naar de bron van het probleem. Betty legt uit waarom ze zo boos is over het verhaal van de onderhuur. Ze geeft grif toe ( erkenning ) dat het niet netjes van haar is geweest direct naar de woningcorporatie te stappen. Ze had het verhaal eerst moeten checken bij Julia. Julia legt uit wat voor ellende zij daardoor heeft ondervonden. Begrip en erkenning over en weer. En vooral opluchting! We noteren de afspraken die in deze bijeenkomst zijn gemaakt op een afsprakenformulier en Julia en Betty geven aan hoe ze hun irritaties in de toekomst willen communiceren. OPGELUCHT Hierna staat ‘de bij aanvang onwillige’ Betty op en schudt Julia spontaan de hand. Ze willen weer als goede buren verder. De donkere wolk boven in het portiek is na maanden opgelost. En dat na één goed gesprek. NB: De gebruikte namen zijn fictief. ___________________________ HOE DAT KAN? Als buurtbemiddelaar heb ik geregeld een bemiddelingsgesprek waarbij in ‘één goed gesprek’ een geschil van soms jaren wordt bijgelegd. Hoe dat kan? Volgens mij komt dat door de toverwoorden: begrip en erkenning . Zodra er begrip en erkenning voor elkaar is, is er basis om geschillen op te lossen en lijken de problemen ineens een stuk kleiner. De Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow beschouwde erkenning als een van de basisbehoeftes waarmee we allemaal geboren worden: in zijn motivatiepiramide komt de behoefte aan erkenning en waardering na behoeften als eten en drinken, bestaanszekerheid en sociaal contact. Een mens wil in zijn leven betekenisvol zijn. We willen erkenning voor de persoon wie we zijn, voor datgene waar we ons best voor doen: werk, gezin, een goede buur zijn. Maar we willen ook erkenning van ons verdriet, onze angsten en emoties. Erkenning krijgen zorgt er bovendien voor dat je zelf meer oog krijgt voor de ander en ook erkenning terug kunt geven. Als je naar iemand luistert en notitie neemt van wat hem beroert, hem probeert te begrijpen, dan geef je de ander het gevoel dat je hem serieus neemt. Als de ander zich begrepen voelt is hij eerder in staat ook jou te begrijpen. Op internet kwam ik een definitie van ‘begrip’ tegen die de betoverende werking ervan in bijv. burenconflicten mooi weergeeft: ’Begrip is je inleven in de situatie, deze begrijpen en er rekening mee houden OOK als dit “normaal” niet je eerste keuze zou zijn (bijv. omdat je er zelf last van hebt, “de situatie” is dan blijkbaar zwaarwegend genoeg om de last te accepteren).’ _________________________________________________________________________________ CHARINE RESINK COACHING & MEDIATION (MfN) www.resinkcoaching.nl | info@resinkcoaching.nl | 06 2356 3333 Wil je iets veranderen in jezelf of in je relaties met anderen? Ben je op zoek naar meer inzicht in jezelf, effectiever gedrag of betere communicatie? Ik kan je in dit proces ondersteunen: open en betrokken!
Uitgebluste docent wil zich meer verbonden voelen met team. Geweldloze communicatie.